مقاله در مورد طهران یا تهران

لینک *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:47

فهرست مطالب

وجه تسمیه کلمه تهران

جمعیت استان

* وضعیت اقتصادی استان تهران*

*وضعیت جغرافیایی استان*

* تهران در عصر قاجاریه*

نوع لباس زنان 8

*نوع لباس مردان*

*سرگرمی پایتخت نشینان*

*بندبازی*

*اسلحه خانه*

*سمسارخانه*

تعبیر خواب

*فالگیری*

*انواع مراسم در شب چهارشنبه سوری*

*آجیل چهارشنبه سوری*

وسایل نقلیه در تهران 10

*اولین اتومبیل ها در تهران*

*راه آهن و مترو*

دلیجان

*سایر وسایل نقلیه*

مکان های مهم شهر تهران

برج میلاد14

* تئاتر شهر*

*آبشار دوقلو*

بازار بزرگ تهران 16

* بازار تجریش*

*مکانهای تاریخی*

*برج طغرل*

* چشمه علی*

کاخها،عمارتها و مکانهای قدیمی تهران 19

* مدرسه دارالفنون*

*کاخ سعدآباد*

کاخ گلستان 21

* کاروانسرای شاه عباسی*

*موزه پول*

موزه دکتر حسابی 23

*پارک جنگلی چیتگر*

هتل ها و رستورانها24

*هتل بزرگ تهران*

*سفره خانه عیاران*

رستوران برج سفید25

ورزش اسکی 26

* گلف*

طاهری تهرانی

*خواجه محمد طاهر*

در خصوص املای کلمه&zwnj ی تهران نیز میان مورخان و محققان اختلاف نظر وجود دارد و حتی، در سال&zwnj های گذشته، در این موضوع مباحثی بین محققان و دانشمندان به میان آمد که تا مدت&zwnj ها ادامه داشت.
خطیب بغدادی در تاریخ بغداد، ابن بلخی در فارس&zwnj نامه، محمدبن محمود بن احمد طوسی در عجایب نامه، سمعانی در الانساب، ظهیرالدین نیشابوری در سلجوق نامه، عبدالرحمن جوزی در المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، راوندی در راحه الصدور و آیه السرور، اسفندیار کاتب در تاریخ طبرستان، یاقوت در المشترک، رافعی در التدوین، ذهبی در تذکره الحفاظ، میزان الاعتدال و العبر و قاضی عماد&zwnj الدین در عجایب البلدان، خواجه رشید الدین فضل اله در جامع التواریخ، حمداله مستوفی در نزهه القلوب، شرف&zwnj الدین علی یزدی در ظفرنامه تیموری، ابن حجر در لسان المیزان و عبدالحی بن عماد در شذرات الذهب، تهران را با طای مؤلف و به صورت طهران ثبت کرده&zwnj اند. یاقوت در معجم&zwnj البلدان با آن که آن را باطا ضبط کرده است، می&zwnj نویسد: « ... این کلمه عجمی است و ایشان تهران گویند.» و پس از آن قزوینی در آثار العباد آن را به تای منقوط آورده است.
محمدحسن خان صنیع الدوله در کتاب مرآت البلدان درباره&zwnj ی املای درست کلمه&zwnj ی تهران چنین نوشته است:
« در نگارش احوال طهران دو چیز نگارنده را موجب تردید بود که آیا این لفظ را به طای مؤلف و در ضمن آن حرف نگارد یا به تای منقوطه و در این موضع ثبت نماید. یکی نگارش علمای جغرافی قدیم عرب و عجم و ارباب لغت که اغلب صریح به تای منقوط نوشته و آن&zwnj هایی که به طای مؤلف نگاشته باز اشعار کرده&zwnj اند که به تای منقوط صحیح و وجه رجحانی هم برای تای منقوط ایراد کرده&zwnj اند. دیگر فارسی بودن لفظ و کثرت تداول تای منقوط در لغت عجم و دیری در این تردید بود تا وجود استدراک مرجع را از نواب والا وزیر علوم، اعتضاد السلطنه العلیه، العلیه، که اقوال حقیقت مآل ایشان سندی صحیح و معتمد علیه جمیع فضلای عصر است، تحریراً مشورت نمودم، جوابی مرقوم فرمودند که همان موجب رجحان تای منقوط گردیده آن را اختیار کرد.»
صنیع&zwnj الدوله در کتاب مرآت البلدان عین پاسخ وزیر علوم دوران ناصری را به شرح زیر ثبت کرده است:
« در باب طهران با تای منقوط نوشته&zwnj اند و صحیح است. در آثار البلاد بعد از بیهق که در ردیف با است، تبریز را نوشته و بعد از تبریز، طهران را با تای منقوط نگاشته. در معجم البلدان نیز به تای منقوط متوجه شده. چون کتابی از معجم البلدان و آثار البلاد معتبرتر نمی&zwnj باشد دیگر لازم نیست به خود زحمت بدهید و به سایر کتب رجوع کنید به خصوص که کتاب شما فارسی است و تای منقوطه در فارسی استعمال شده است. زحمت شما را دوستدار کم کرد.
علامه میرزا محمدخان قزوینی ضمن مقاله مفصلی که با عنوان طهران در روزنامه کاوه، چاپ برلن، منتشر نمود املای این شهر را با طای مؤلف ذکر کرده است.
استاد سعید نفیسی املای درست تهران را با تای منقوطه دانسته و نوشته است:
« در کتاب&zwnj های قدیم تهران را به فتح تا یعنی تَهران ضبط کرده&zwnj اند و تُرک&zwnj ها هم هنوز این کلمه را تَهران تلفظ می&zwnj کنند. می&zwnj دانید که تهران در دامنه کوه توچال ساخته شده و ته به زبان فارسی به معنی انتهای گودال و چیزگوداست و ران در بسیاری از جاهای ایران به معنی دامنه&zwnj ی کوه و تپه استعمال می&zwnj شود. چنان که ناحیه&zwnj ای از گیلان هم که در دامنه&zwnj ی کوه قرار گرفته را نکوه نام دارد. به نظر من اصل این کلمه، همان طوری که در کتاب&zwnj های قدیم نوشته&zwnj اند، تهران یعنی ته و انتهای دامنه کوه معنی می&zwnj دهد و در زبان مردم کم کم ته ران ، تهران شده است»
مرحوم سیدابوالقاسم انجوی شیرازی نیز در زمره طرفداران نگارش املای تهران به تای منقوط بوده و معتقدند:
« تهران را از قدیم تهران می&zwnj گفته و می&zwnj نوشته&zwnj اند نه طهران. چنان که یا قوت در معجم البلدان نویسد: « تهران به کسر و سکون را ونون در آخر، این کلمه پارسی است و ایشان (یعنی مردم آن&zwnj جا) تهران گویند زیرا که در زبان ایشان طا وجود ندارد»
مرحوم استاد عباس اقبال آشتیانی در مورد املای تهران مقاله&zwnj ای نوشته و طرفداران املای تهران را با تای فارسی دارای حس وطن پرستی جغرافیایی معرفی کرده است و یادآوری نموده که بایستی حروف اعلام نقطه&zwnj دار را با حروف بی&zwnj نقطه و من&zwnj جمله تهران را به صورت طهران نوشت»
آقای ابراهیم صفایی( محقق) معتقدند که تبدیل کلمه طهران با طای مؤلف به تهران با تای منقوطه صحیح نیست و تلفظ حرف اول این نام در زبان پهلوی با تلفظ حرف ط نزدیک بوده و به همین سبب پس از تغییر الفبای پهلوی به الفبای فارسی نام طهران با ط ثبت شده و تا سال&zwnj های قبل از سال1320 ه .ش، هم این املا تقریباً در همه جا رعایت شده است و معتقدند اگر روزی قرار باشد این تغییر ثبت شود باید مراجع صلاحیت&zwnj دار و فرهنگستان صحیح مرکب از اشخاص فاضل و عمیق و علاقه&zwnj مند به زبان و فرهنگ و ادب تشکیل شود و مشکلاتی که در راه خط و زبان داریم خردمندانه از پیش بردارند. 2

مرحوم عبدالعزیز جواهر کلام تلفظ درست طهران را با طای مؤلف دانسته و برای اثبات عقیده خود دلایل زیر را ذکر کرده&zwnj اند:
1. ضبط کلمه با طا یا ثا یا ذال و مانند آن&zwnj ها به زبان عربی که در زبان فارسی آن را با ت یا س یا ز خوانده می&zwnj شود و از مخرج اصلی عربی ادا نمی&zwnj شود، بنا بر قواعدی که لغت شناسان عرب برای ضبط لغات می&zwnj نگارند، دلیل بر درستی آن در زبان ادبی فارسی نخواهد شد زیرا که قواعد معنوی ضبط کلمات، ولو این که اعجمی باشد، اجازه در تصرف به ضبط اصلی آن&zwnj ها در نگارشات فارسی و لغت بیگانه نمی&zwnj دهد و تنها در تلفظ روا می&zwnj داند که موافق مخرج حروف آن لغت تلفظ شود.
بنابراین کلمه&zwnj ی طهران که ضبط قدیمی آن در عربی با طای مؤلف است باید در نگارش&zwnj های علمی و ادبی زبان فارسی و غیره همان&zwnj طور با طای مؤلف و صحیح ضبط شود، اگر چه در تلفظ ناگزیر با تای منقوط تأدیه می&zwnj گردد، با این وصف پاسخ مزبور مرحوم فرهاد میرزا معتمد الدوله به صنیع&zwnj الدوله در خصوص نگاشتن کلمه طهران با تای منقوط یا طهران با طای مؤلف (دیگر لازم نیست به خود زحمت بدهید الخ) کاملاً بی&zwnj مورد خواهد بود و دلیل علمی بر مقصود نمی&zwnj توان شمرد.

لینک منبع و پست :http://campiran.ir/project-108366-%d9%85%d9%82%d8%a7%d9%84%d9%87-%d8%af%d8%b1-%d9%85%d9%88%d8%b1%d8%af-%d8%b7%d9%87%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d9%8a%d8%a7-%d8%aa%d9%87%d8%b1%d8%a7%d9%86/