دانلود مقاله هیسوسول ها مفهوم‌ها و تعریف‌های خاک

مقدمه
مفهوم&zwnj ها و تعریف&zwnj های خاک
ما باید راههاى گوناگون تفکر درباره خاکها را در نظر بگیریم. براى مثال، خاک به عنوان محیطى براى رشد گیاهان زمینى تعریف شده است. یک چنین تعریفى براى هدف&zwnj هاى ما رضایت&zwnj بخش است، زیرا به چیز دیگرى غیر از خاک وابسته است. دریاچه&zwnj ها، اقیانوسها، خزه اسفاگنوم، یخچال&zwnj ها و حتى پوست انسان نیز محیط&zwnj هاى براى رشد کپک&zwnj ها، جلبک&zwnj ها، گلسنک&zwnj ها، خزه&zwnj ها و برخى گیاهان عالى به شمار مى&zwnj روند. نیکى فراف (1999) خاک را به عنوان پوست تحریک شده پوست زمین تعریف مى&zwnj کند. خاک موجودیى ناپایدار است. گردابى است از ماده آلى و معدنى با حرکت کند.
زمین&zwnj شناسان ممکن است خاک را به صورت واحد پوستی از پیکره زمین شناختى مواد بپندارند که از آن راه همه ماده&zwnj ها مى&zwnj باید در چرخه فرسایش از سنگ به ته&zwnj نشست&zwnj ها گذر کنند. شیمیدان&zwnj ها ممکن است خاک را به صورت شیشه یا لوله آزمایشى بنگرند که ماده&zwnj هاى کانى به وسیله نیروها و عامل&zwnj هاى طبیعی در آن قرار داده شده و براى تامین عنصرهاى غذاى مورد نیاز گیاه، کود به آن افزوده شده است. از دید بوم&zwnj شناسان خاک بخشى از محیط است که زیر تاثیز جانداران قراردارد و به نوبه خود بر جانداران اثر مى&zwnj گذارد. براى دیرین شناسان یا انسان شناسان، خاک یکى از چندین مدرک گذشته است. هنرمندان و فیلسوفان در خاک آمیخته زیباى از نیروهاى زندگی و مرگ را می&zwnj بینند. با اینکه خاک به عنوان جزء اصلی « مادر زمین» می&zwnj نگرد، ما برای هدف&zwnj های خود خاک را به صورت پیکره طبیعی درنظر می&zwnj گیریم که در واکنش با آب و هوا و جانداران تغییر می&zwnj کند. ما به این دگرگونی&zwnj ها پیدایش خاک می&zwnj گوییم.
هیستوسول در رده&zwnj بندی خاک به خاک&zwnj هایی که از مواد آلی تشکیل شده&zwnj اند و از 12 تا 18 درصد وزنی کربن عالی دارد، گفته می شود. (histos به معنی بافت و solum به معنی خاک) مواد آلی یاد شده از بافت&zwnj های گیاهی و جانوری و مواد به دست آمده از تجزیه آنها به وجود آمده است. عامل اصلی پایداری این گونه مواد به مدت طولانی تا عمق بیش از 40 سانتیمتر، وجود وضعیت بی&zwnj هوازی در حالت اشباع یا آب پیش از عملیات زهکشی است. در هر کجا که آب به اندازه کافی فراهم بوده و اساساً چه در مناطق معتدل و چه در درون مناطق قاره&zwnj ای و یا ساحلی و یا حتی در صحاری و مناطق استوایی و قطبی، هیستوسول&zwnj ها در طی دوران هلوسن (ده هزار سال گذشته) تشکیل شده&zwnj اند.
هیستوسول&zwnj هایی که در مناطق گود زمین تشکیل می&zwnj شوند به اقلیم وابسته نمی&zwnj باشند. در حالی که دیگر هیستوسول&zwnj ها وابسته به اقلیم و بارندگی&zwnj هستند و برای تامین آب و عناصر غذایی به جریان رودخانه&zwnj ها وابسته&zwnj اند نه تراوشهای زیرزمینی. هیستوسول&zwnj هایی که در مناطق کوهستانی وجود دارند. بجز چند روز بعد از بارندگی سنگین هیچگاه از آب اشباع نیستند. آنها یا کم عمق&zwnj اند یا کاملا سنگلاخی، &zwnj و ریشه گیاه تنها در ماده آلی رشد می&zwnj کند.

توزیع هیستوسول&zwnj ها در سطح کره زمین 3/1 ملیون کیلومتر مربع یا 1 درصد سطح زمین است که 61 درصد آن در روسیه 11 درصد آن در فنلاند،&zwnj 10 درصد آن در آمریکا (شامل آلاسکا و هاوایی)، 8 درصد در کانادا 3 درصد در سوئد و 5/2 درصد در ایرلند قرار دارد.

هیستوسول&zwnj ها چه در وضعیت طبیعی به وجود آمده باشند و یا بر اثر مدیریت انسان تشکیل شده باشند، ساکن وایستا نمی&zwnj باشند. دگرگونی&zwnj های شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی که جمعاً توسط خاک شناسان هلندی به رسیدن معروف است ترکیب شیمیایی زیادی را تولید می&zwnj کنند. مطالعه خاک&zwnj های آلی مستلزم بررسی پروفیل&zwnj های خاک و الگوهای خاک&zwnj نما و اکوسیستم&zwnj هاست.
کاربرد هیستوسول با تعریف کمی آن از نظر واژه&zwnj های زیادی که برای زمین&zwnj های تر به کار می رود، دارای اهمیت بوده است. بسیاری از افراد تمایزی میان خاک&zwnj های معدنی تیره رنگ مانند هوم اکوپت، آمبراکوالت، هوم اکواد و خاک&zwnj های تیره درنظر نمی&zwnj گیرند. کتاب واژگان جدید مربوط به خاک&zwnj ها و زمین&zwnj های آلی 184 واژه را در این زمینه فهرست کرده است. چند نمونه از آن عبارتند از مایر، مور، باگ، پیت لند، ماسکگ، فن، مار و وسوامپ. واژه&zwnj های یاد شده نشانه&zwnj هایی برای اکوسیستم&zwnj ها یا زمین&zwnj نماهای خاص هستند که با ویژگی&zwnj هایی از جمله جمعیت زیستی خاص و رژیم&zwnj های هیدرولوژیکی و سرد، واکنش (pH)، وضعیت غذایی و الگوهای پستی و بلندی کوچک و برکه&zwnj ها مشخص می&zwnj شوند.
بیشتر هیستوسول&zwnj ها وزن مخصوص ظاهری کمتر از 1 گرم بر سانتیمتر مربع دارند. فرن&zwnj ها و فاینی وزن مخصوص&zwnj های 06/0 بر سانتیمتر مکعب بر اساس وزن خشک را نیز گزارش کرده&zwnj اند. وزن مخصوص با انجام عمل تجزیه افزایش می&zwnj یابد. مقدار مواد کانی و نوع پوشش گیاهی که در تشکیل هیستوسول&zwnj ها مشارکت دارد، سبب تغییرات عمده&zwnj ای در وزن مخصوص آنها می&zwnj شود. هیستوسول&zwnj ها معمولاً از آب اشباع بوده و ظرفیت نگهداری آب آنها (هم به صورت وزنی و هم حجمی) بسیار بالاست. بیشتر آب در روزنه&zwnj های درشت (آب ثقلی) و یا در روزنه&zwnj های ریز که برای رشد گیاه قابل استفاده نیست، قرار دارد. لذا میزان آب قابل استفاده گیاهان (به صورت حجمی) در خاک&zwnj های آلی کاملاً تجزیه شده زیاد نمی&zwnj باشد. از آنجایی که هیستوسول&zwnj ها در شرایط خشک به مقدار قابل ملاحظه&zwnj ای چرکیده می&zwnj شوند، خصوصیات رطوبتی آنها بر اساس حجم مرطوب یا اندازه&zwnj گیری در جا بیان می&zwnj شود.
ظرفیت تبادل کاتیونی هیستوسول&zwnj ها از گروه&zwnj های کربوکسیل، فنولی و گروه&zwnj های فعال دیگر بدست می&zwnj آید. با پیشروی عمل تجزیه، تعداد گروه&zwnj های فعال افزایش می&zwnj یابد و برای تعدادی از مواد آلی ظرفیت تبادل کاتیونی برابر 200 میلی اکی&zwnj والان بر 100 گرم یا بالاتر گزارش شده است. اینها بارهای الکتریکی وابسته به pH می&zwnj باشند و دیده شده که ظرفیت تبادل کاتیونی خاک&zwnj های آلی از 10 تا 20 میلی اکی&zwnj والان بر صد گرم در pH خاک حدود 7/3 (در عصاره 1:1) تا بیشتر از 100 میلی&zwnj اکی والان بر 100 گرم در pH 7 تغییر می&zwnj کند.
فرآیندهای تشکیل خاک&zwnj های هیستوسول&zwnj
نخستین فرآیندی که هیستوسول&zwnj ها بوسیله آن شکل می&zwnj گیرند. انباشتگی زیاد مواد آلی که Paludization نام دارد. افزایش حجم مواد آلی از پایین به بالا و با افزایش ماده&zwnj های آلی در سطح صورت می&zwnj گیرد. بررسی&zwnj هایی که در ایالت ورمونت توسط اشیاک و ورلی انجام شده، نشان می&zwnj دهد که بیوماس خزه اسفاگنون برای میانگین تولید بخش هوایی 370± 330 گرم وزن خشک در مترمربع 16 درصد افزایش داشته است. این نصف مقداری است که در جنگل&zwnj های شمالی سرد تشکیل می&zwnj شود، 3/1 مقداری است که در جنگل&zwnj های معتدل شمالی بوجود می&zwnj آید، 4/1 مقداری است که در جنگل&zwnj های حاره&zwnj ای وجود دارد، اما 3/1 برابر خلنگزارهای نواحی بلند، 2/2 برابر مراتع سرد مرتفع، 4 برابر نواحی بیابانی، 5/1 برابر رودخانه&zwnj ها و سه برابر اقیانوس&zwnj هاست.
مطالعات انجام شده در اسکاتلند نشان داده است که پیکرده هیستوسول&zwnj ها در دوره زمانی 5 تا 10 سال در حال ترمیم و رشد مجدد است، اما چنین حالت ترمیمی در ایالت مینه سوتا که گیاه دم گربه (با عملکرد 33 تن در هکتار در سال) به عنوان یک گیاه بیوانرژی بعد از خارج کردن ماده آلی مورد آزمایش قرار گرفت، دیده نشده است.
توسعه هیستوسول&zwnj ها از پایین به سمت بالا انجام می&zwnj شود و این موضوع بوسیله 14C به اثبات رسیده است. در برخی از هیستوسول&zwnj های باتلاق&zwnj های ایالات فلوریدا، ماده آلی واقع در چند سانتیمتری بالای سنگ آهک حدود 4300 سال و موادی که در 26/1 متری بالای سنگ آهک قرار داشتند، حدود 1250 سال سن داشتند. از آنجا که پیدایش هیستوسول&zwnj ها به ته نشست ماده آلی وابسته است، فرآیند زمین&zwnj سازی بیشتر از فرآیند خاکسازی مطرح می&zwnj باشد. با آگاهی از این موضوع می&zwnj توان ته نشست اولیه مواد آلی را به عنوان ماده مادری درنظر گرفت که هیستوسول&zwnj ها از دگرگونی شکل&zwnj های آلی شناخت&zwnj پذیر (برگ، ساقه و مانند آن) تا مواد تجزیه شده و از لایه&zwnj ها تا توده&zwnj های بدون ساختمان تا افق&zwnj هایی با ساختمان&zwnj های دانه&zwnj ای، منشوری و مکعبی بوجود می&zwnj آیند. ذره&zwnj های مغناطیسی که در هیستوسول&zwnj های بریتانیا و ایرلند یافت شده و باران&zwnj های رادیواکتیو اتمسفری نسبت داده می&zwnj شوند. این ذرات در لایه&zwnj های آلی تشکیل شده از آغاز انقلاب صنعتی به میزان 2 تا 3 برابر افزایش یافته است.
تجزیه مواد آلی توسط چندین عامل وابسته به هم کنترل می&zwnj شود که مهمترین آن عبارتند از: میزان رطوبت، دما، ته نشست، اسیدیته، فعالیت میکروبی و زمان. دگرگونی&zwnj ها و واکنش&zwnj هایی که در طی تجزیه رخ می&zwnj دهد، بسیار زیاد و پیچیده است و تنها بخشی از آن شناخته شده است.
در هلند پژوهشگرانی ملاحظه کرده&zwnj اند که به محض ورود هوا به درون مواد آلی، فعالیت&zwnj های میکروبی افزایش یافته و تشکیل هیستوسول&zwnj ها آغاز می&zwnj گردد. آنها به فرآیندهای پیچیده رسیدن فیزیکی شیمیایی و بیولوژیکی اشاره کرده&zwnj اند. رسیدن فیزیکی سبب کاهش حجم می&zwnj شود. مقدار رسیدن فیزیکی به سرشت بقایای گیاهی مقدار مواد کانی و ارتفاع سطح ایستایی وابسته است. رسیدن شیمیایی بیانگر تجزیه شمیایی مواد آلی است. این فرآیندها دربر گیرنده تجزیه کامل بخشی از مواد آلی و تبدیل (جزئی) مواد به ترکیبات پیچیده حد واسط می&zwnj باشد که نسبت به تجزیه پایدارتر بوده و به آنها هوموس گفته می&zwnj شود.
در نقاطی از خاک&zwnj های آلی شمال ایالت مینه سوتا که بر اثر عوامل اقلیمی بوجود آمده&zwnj اند، از دیدگاه هیدرولوژیکی پروفیل&zwnj های هیستوسول از دو افق اصلی تشکیل شده&zwnj اند:
1. لایه کلفت 25 تا 50 سانتیمتر بالایی با سطح ایستایی نوساندار که تهویه دوره&zwnj ای را امکان&zwnj پذیر می&zwnj سازد و رسانایی هیدرولیکی غالباً عمودی است.
2. افق یاد شده روی لایه آلی با تجزیه بیشتر و وضعیت بی&zwnj هوازی قرار گرفته که در آن رسانایی هیدرولیکی در راستای افقی دو تا سه برابر سریعتر از حرکت عمودی آن است. رسانایی در حالت اشباع زیاد و غیرقابل انتظار در این سه حالت (حدود 5*10-3cm/s) ممکن است نتیجه کانال&zwnj های ایجاد شده اطراف ریشه و قطعه&zwnj های چوب باشد. رسیدن بیولوژیکی دربرگیرنده کاهش اندازه ذره&zwnj ها و آمیزش ماده آلی توسط موجودات زنده می&zwnj باشد.

در سوئد، گونه&zwnj ای مقیاس ده درجه&zwnj ای را بر اساس نسبتی از ماده آلی که پس از فشردن یک نمونه از خاک آلی مربوط در دست باقی می&zwnj ماند، پیشنهاد کرد. اگر مایع بی&zwnj رنگی بر روی نمونه فشرده بوجود آید، گفته می&zwnj شود که خاک کم تجزیه شده است و اگر همه مواد آلی از بین انگشتان خارج شود، خاک در بالاترین مرحله تجزیه طبقه&zwnj بندی می&zwnj شود. با تمرین چنین روشی، افق&zwnj های همیک، فیبریک و ساپریک به خوبی شناسایی می&zwnj شوند. از یک افق فیبریک به مقدار بسیار کمی آب تیره رنگ خارج می&zwnj شود. از یک افق همیک آب تیره&zwnj رنگ خارج می&zwnj شود و حدود 3/2 یک مشت پر از این مواد به محض فشردن از بین انگشتان خارج می&zwnj شود و بیشتر از 3/1 مشت پر از این مواد باقی می&zwnj ماند. به محض فشردن مواد ساپری مربوط بیشتر از 3/2 نمونه از بین انگشتان خارج می&zwnj شود.
در فنلاند درجه تجزیه را بوسیله رنگ مایع تولید شده از آمیزش مواد آلی در محلول اشباع شده پیرو قسفات سدیم تعیین کرده است. این شیوه یک روش مزرعه&zwnj ای مناسب به شمار می&zwnj رود. زمانی که رنگ مایع جذب شده بر روی کاغذ صافی سفید از نظذ ولیو پایین&zwnj تر و یا از نظر کروما بالاتر از 10 YR 7/3 باشد، به عنوان افق ساپریک شناسایی می&zwnj شود. رنگ&zwnj های روشن&zwnj تر و ولیو و کروماهای بیشتر از 7 و 3 به ترتیب توسط موادی با تجزیه کمتر از افق&zwnj های همیک و فیبریک تولید شده&zwnj اند.
عنصرهای غذایی از نظر شمیایی روی پیکره هیستوسول&zwnj های یوتروف اثر می&zwnj گذارند. خاک آلی هوفتون در شکل عناصر غذایی را از رودخانه و زهکش آل یخ&zwnj برف&zwnj های مجاور شنی خنثی دریافت می&zwnj دارد. برعکس خاک آلی غیرحاصلخیز با نام ناپلئون که با باران تغذیه می&zwnj شود و وضعیت توپوگرافی بر تشکیل آن بی&zwnj اثر است. عنصرهای غذایی را تنها از راه ریزش&zwnj های جوی و باد دریافت می&zwnj کند. شکل یک خاک حاصلخیز (فن) را نشان می&zwnj دهد که با خاک moat پر از آب روی سنگ آهک قرار گرفته است. خاک آلی با حاصلخیزی کمتر در گودی و روی زمین شنی قرار گرفته است. خاک آلی سمیت راست و مرکز توسط باران تجزیه شده و بسیاری اسیدی است و پشته&zwnj هایی در آن ایجاد شده که آب سطحی اضافه را به درون آبراهه&zwnj ها هدایت می&zwnj کند.
شرح هیستوسول&zwnj ها
همه عبارت&zwnj ها و قرادادهایی که برای توصیف خاک&zwnj های معدنی سودمندند، برای خاک&zwnj های هیستوسول&zwnj کاربرد ندارند. هر لایه از خاک هیستوسول&zwnj با واژه&zwnj های زیر توصیف شده&zwnj اند:
رنگ، مقدار الیاف، ساختمان، پایداری، ریشه&zwnj هاف ویژگی&zwnj های اضافی واکنش و مرز بین لایه&zwnj ها. در صورت امکان رنگ مواد در حالت تر و خشک تعیین می&zwnj شوند. علاوه بر آن رنگ مواد پس از فشرده شدن و مالش دادن در دست اندازه&zwnj گیری می&zwnj شود.

برآورد مقدار الیاف، ریشه&zwnj های زنده را دربر نمی&zwnj گیرد. به دو روش میزان الیاف تعیین می&zwnj شود. یکی با مشاهده سطحی که به تازگی شکسته شده و دیگری با آزمایش مواد بعد از اینکه مواد بین انگشتان مالش داده شوند تا اینکه فیبرهای کاملاً پوسیده خرد شوند.
ساختمان، پایداری، مقدار ریشه&zwnj های زنده، واکنش و مرز بین لایه&zwnj ها همانند خاک&zwnj های معدنی توصیف می&zwnj شوند.
یادداشت&zwnj های اضافی شامل نتایج بدست آمده از آزمایش پیروفسفات سدیم، منشاء گیاهی الیاف، یادداشت&zwnj های بدست آمده از لایه&zwnj های نازک بقایای گیاهی، وجود کنده&zwnj های درخت، مقدار مواد معدنی و شکل&zwnj های دیگر مشاهده شده توسط خاک&zwnj شناسان می&zwnj باشد. همه عمق&zwnj های ثبت شده از مرز خاک ـ هوا و بیشتر از مرز بین مواد کانی ـ&zwnj آلی که در توصیف&zwnj های خاک&zwnj های معدنی وجود داشت، بکار می&zwnj رود.
نامگذاری افق&zwnj ها به گونه&zwnj ای توسعه یافته که به طور مستقیم با لایه&zwnj های شناسایی وابسته است. افق&zwnj های آلی با حرف O علامتگذاری شده&zwnj اند. به منظورذ تقسیمات فرعی این افق حروف i (oi) برای فیبریک و e (oe) برای همیک و a (oa) برای ساپریک برگزیدع شده است.
کاربرد هیستوسول&zwnj ها
از خاک&zwnj های آلی می&zwnj توان برای:
1. تولید محصولات کشاورزی
2. مواد باغبانی
3. مواد شیمیایی
4. سوخت به منظور گرما و تولید برق
5. تصفیه پساب و فاضلاب
6. زیستگاه حیات وحش
7. و تفرجگاه استفاده نمود.
مدیریت هیستوسول&zwnj ها برای رشد گیاه مستلزم زهکشی، آبیاری در موارد ضروری، استفاده از کود، عملیات شخم و عملیات ویژه برداشت مانند بریدن علف به شکل&zwnj های خاص برای ایجاد چمن در نقطه&zwnj ای دیگر، برداشت محصولات ریشه&zwnj ای، سوزاندن سبک و مانند آن می&zwnj باشد. خاک آلی هوفتون موجود برای تولید هویج، پیاز، سیب&zwnj زمینی، نعناع و فرآوردها&zwnj های سالادی مناسب است. وزن مخصوص ظاهری کم خاک&zwnj های هیستوسول&zwnj موجب آن است که گیاهان ریشه&zwnj ای، شکل کامل خود را بدست آورند. تولید جنگلی خاک&zwnj های هیستوسول با انجام زهکشی بهبود می&zwnj یابد.
عملیات زهکشی خاک را به اندازه&zwnj ای سفت می&zwnj کند که بتواند در برابر ماشین&zwnj های مزرعه پایدار باشد. با وجود این، خارج کردن آب از این خاک&zwnj ها منجر به اکسایش و ناپدیدشدن تدریجی خاک از طریق تبخیر آب و گازکربنیک می&zwnj شود. در خلال این فرآیند عنصرهای غذایی از ماده آلی جدا و آزاد می&zwnj شوند، اما سرعت آن به اندازه&zwnj ای کند است که نمی&zwnj تواند نیاز گیاه در حال رشد را برآورده کند. از این رو، افزایش دقیق کودهای شیمیایی به محصولاتی که روی خاک&zwnj های هیستوسول&zwnj رشد می&zwnj کنند و بر پایه آزمون خاک باید هم دربر گیرنده عنصرهای پر نیاز باشد و هم این که عنصرهای کم نیاز مانند مس را داشته باشد.
طبقه&zwnj بندی هیستوسول&zwnj ها
سه نکته مهم در تعریف این راسته دارای اهمیت است:
1. مقدار استاندارد حداقل از ماده آلی خاک
2. عمق ضروری از ضخامت این گونه خاک&zwnj های آلی
3. پرهیز از معیارهایی که طبقه&zwnj بندی دوباره خاک را در نتیجه عملیات متداول کشاوری مانند زهکشی الزامی سازد.
تعریف&zwnj های زیر بر اساس این نکته&zwnj ها تدوین شده&zwnj است. اگر مواد آلی خاک برای مدتی طولانی از آب اشباع شوند و یا اینکه به طور مصنوعی زهکشی شوند، میزان کربن آلی بیشتر از 18 درصد است، به شرطی که بخش معدنی 60 درصد یا بیشتر رس داشته باشد یا اینکه میزان کربن آلی بیشتر از 12 درصد است به شرطی که رسی وجود نداشته باشد و یا اینکه به طور تناسبی میزان کربن آلی از خطی که این نقاط را برای مقادیر متوسط رس به هم مرتبط می&zwnj سازد، بیشتر باشد. چنانچه خاک هرگز از آب اشباع نشده باشد، باید میزان کربن آلی بیشتر از 20% باشد.
هیستوسول&zwnj ها دارای مواد آلی هستند وقتی که از حدل فاصل خاک و هوا اندازه&zwnj گیری می&zwnj شوند، بیشتر از 40 سانتیمتر عمق دارند، به شرطی که نیمی از اوقات با آب اشباع باشند یا اینکه به طور مصنوعی زهکشی شده و دارای مواد ساپریک، همیک یا فیبریک با وزن مخصوص ظاهری در حالت مرطوب 1/0 کمتر باشد و یا اینکه مواد آلی بیش از 75% توده الیافی داشته باشند، باید عمق از 60 سانتیمتر بیشتر باشد. با وجود این، اگر در عمق کمتر دارای مرز سنگی یا شبه سنگی باشد، مواد آلی باید تا 10 سانتیمتری آن و یا حتی کمتر ادامه یابند و یا اینکه باید ضخامت مواد آلی بیشتر از دو برابر کلفتی مواد کانی روی مرز سنگی باشد. هر ضخامتی از مواد آلی به شرطی که مستقیماً بر روی مرز سنگی یا شبه سنگی و یا اینکه مواد خرد شده (ریگ، قلوه سنگ&zwnj ها، تخته سنگ&zwnj ها) قرار گیرند که شکاف&zwnj ها و روزنه&zwnj های آن با مواد آلی پر باشد را می&zwnj توان به عنوان هیستوسول&zwnj توصیف کرد. اگر مواد آلی و معدنی به صورت لایه لایه روی هم قرار گیرند، مواد آلی باید بیشتر از نیمی از 80 سانتیمتر بالایی خاک را دربر گیرد تا بتوان آن را در راسته هیستوسول&zwnj طبقه&zwnj بندی کرد.
یک بخش کنترل اختیاری 130 سانتیمتری یا 160 سانتیمتری برای طبقه&zwnj بندی هیستوسول&zwnj ها تعریف شده است، مشروط بر اینکه هیچ مرز سنگی در آن عمق وجود نداشته باشد. محدوده ضخیمتر تنها در مواردی بکار می&zwnj رود که 60 سانتیمتر سطحی بیش از 75 درصد مواد فیبری داشته باشد. این بخش کنترل به سه لایه سطحی، زیرسطحی و پایینی تقسیم شده است. لایه سطحی 30 سانتیمتر کلفتر دارد، بجز در مواردی که ترکیبات فیبری در آن 75 درصد یا بیشتر باشد که در آن صورت کلفتی 60 سانتیمتر را برای آن درنظر می&zwnj گیرند. لایه زیر سطحی 60 سانتیمتر کلفتی دارد و ممکن است مواد معدنی را نیز دربر گیرد، مشروط بر اینکه مرز سنگی یا شبه سنگی وجود نداشته باشد. لایه پایینی 40 سانتیمتر کلفتی دارد و یا اینکه تا بالای مرز سنگی یا شبه سنگی هر کدام که عمیق&zwnj تر است درنظر گرفته می&zwnj شود.
راسته هیستوسول&zwnj به چهار زیر راسته تقسیم شده است. هیستوسول&zwnj هایی که بیشتر از چند روز در سال با آب اشباع شده باشند، در زیر راسته فولیست&zwnj ها قرار می&zwnj گیرند، مشروط بر اینکه مرز سنگی یا شبه سنگی یا مواد خرد شده&zwnj ای که شکاف&zwnj ها و روزنه&zwnj های آن با مواد آلی پر شده باشد، در یک متری خاک وجود داشته باشد. همچنین در این خاک&zwnj ها کمتر از 75% ضخامت پروفیل بوسیله الیاف خزه اسفاگنون اشغال شده است.
سه زیر راسته دیگر بر اساس درجه تجزیه در مواد آلی لایه زیرسطحی تفکیک شده&zwnj اند. فیبریست&zwnj ها دارای مواد فیبری غالب در لایه زیر سطح&zwnj اند، در لایه زیر سطحی همیست&zwnj ها مواد آلی همیک برتری دارد و در لایه زیرسطحی ساپریست ها مواد ساپریک غالب است.
شکل

فهرستی از گروه&zwnj های بزرگ شناخته شده در راسته هیستوسول&zwnj در جدول زیر آمده است. معیار اصلی برای تفکیک گروه&zwnj های بزرگ میانگین دمای سالانه خاک است. حضور یک لایه 2 سانتیمتری یا کلفت&zwnj تر هوم ایلوویک به عنوان یک معیار برای هیستوسول&zwnj هایی با میانگین دمای سالانه خاک بیشتر از 8 درجه سانتیگراد بکار برده شده است، مشروط بر اینکه میانگین دمای تابستانه آنها در 5 سانتیگراد گرمتر از میانگین دمای زمستانه باشد. لایه هوم ایلوویک لایه&zwnj ای با انباشتگی هوموس&zwnj های شسته و حمل شده از بالاست که معمولاً در تماس با مواد شنی بوده و حلالیت بالایی در پیروفسفات سدیم دارد و مرطوب شدن دوباره آن پس از خشک شده دشواراست. ماهیت لایه پایینی برای طبقه بندی زیرگروه&zwnj ها درنظر گرفته شده است.
جدول

خاک&zwnj های آلی (هیستوسول&zwnj ها)